Terug naar de Wieg van Israël: Shilo

We hadden het voorrecht om de plaats Silo (Hebreeuws: שִׁלוֹ, Shilo) te bezoeken, een plek zeer diep geworteld in de Bijbelse en Joodse geschiedenis. De naam betekent waarschijnlijk "plaats van rust" of "vreedzaam", al is de precieze oorsprong onzeker.

Shilo, zo'n 35 kilometer ten noorden van Jeruzalem, was bijna 400 jaar lang de religieuze hoofdstad van Israël, waar de Tabernakel (Mishkan) stond voordat de Eerste Tempel in Jeruzalem werd gebouwd. Het is de plek waar de Ark van het Verbond (Aron haBrit) bijna even lang stond stond voordat deze, in de strijd, door de Filistijnen werd buit gemaakt (1 Samuel 4:3-11).

Reconstructie Juli Goddard / AIBA - bron

Het is de plaats waar Kanaän verdeeld werd onder de stammen (Jozua 18), waar Hanna bad om een zoon (de profeet Samuel - 1 Samuel) en waar het hele volk Israël in jaarlijkse bedevaart bijeenkwam voor de grote feesten en offers. Vandaag de dag is het een erg fascinerend archeologisch park in het hart van Samaria, met moderne faciliteiten die de oude verhalen tot leven brengen.

Rode Vaarzen

Ons bezoek begon met een korte inleiding van Aryel, onze gids. Hij vertelde dat op deze locatie ook de zeldzame, volledig rode koeien (rode vaarzen), worden gehouden in een speciale stal. Volgens Numeri 19 zijn deze dieren essentieel voor het zuiveringsritueel dat nodig is voor de Tempeldienst. Deze rode vaars moeten zonder vlekken of gebreken zijn en nooit onder een juk hebben gestaan of gemolken zijn.

Het Tempelinstituut fokt nu deze dieren in verband met de door hen gewenste bouw van de Derde Tempel in Jeruzalem en hervatting van de Tempeldiensten. Deze dieren zijn zeer uitzonderlijk met volledig bruinrood haar, dat niet gekrenkt is door enige vorm van arbeid.

De rode vaarzen in Shilo

Sommigen van ons liepen naar de stal toe om te kijken. Het was een moment dat onder je huid kroop: daar stonden we, op slechts een paar meter afstand van die zeldzame, volledig rode vaarzen. Wetende hoeveel Bijbelse symbolische en rituele betekenis deze dieren met zich mee dragen: het was stiekem toch een erg bijzonder moment.

Archeologisch bewijs van een levend erfgoed

We liepen verder door het terrein langs talloze archeologische resten. De Joodse grafgrotten uit de Tweede Tempelperiode (de tijd van Jezus op aarde) en Byzantijnse mozaïekvloeren uit de 4e-7e eeuw vond ik persoonlijk erg boeiend.

Grafgrot uit de Tweede Tempelperiode, binnen 2 kamers met grafnissen. Er zijn 25 van deze grotten in Shilo aangetroffen, getuigend van een relatief grote Joodse populatie.

Mozaiek van een Magen David/Davidster (Byzantijnse periode, vermoedelijk 3de/4de eeuw n. Chr.).

Enkel deze beide archeologische vondsten getuigen al van een ononderbroken Joodse verbondenheid met dit land: van de tijd van de Exodus, door de bijbelse eeuwen heen, tot diep in de eeuwen na Jezus' tijd op aarde.

Dit land ademt Joods erfgoed in elke steen, elke laag aarde en elke eeuwenoude traditie. Er is geen onderbreking maar een doorlopend verhaal van een volk dat hier thuishoort.

Dit werd nog eens onderstreept door de indrukwekkende digitale presentatie die we daarna bekeken in de HaRoeh Observation Tower (het bezoekerscentrum). In deze presentatie met geavanceerde technologie, schermen die afwisselend doorzichtig en scherm worden, word je ondergedompeld in de bijbelse verhalen.

Beelden tonen de geschiedenis van Shilo, de Tabernakel en personages als Jozua, Eli de hogepriester, Elkana, Hanna en Samuel komen 'tot leven' tegen de achtergrond van het echte landschap buiten. Het is een unieke manier om de oorsprong van het Joodse volk te begrijpen en de centrale rol die Shilo speelde als eerste religieuze centrum na de intocht in het Beloofde Land.

Daarna volgde nog een rondleiding naar één van de voorgestelde locaties van de Tabernakel (op het noordelijke plateau), met uitzicht over het landschap waar zoveel Bijbelse gebeurtenissen plaatsvonden.

Voorgestelde (noordelijke) locatie van de Tabernakel.

Hier, waar de Tabernakel eeuwenlang het hart van Israël vormde, waar gebeden werden verhoord en het land onder het volk werd verdeeld, voel je de Bijbelse draad van de geschiedenis nog tastbaar doorlopen.

Het zijn niet slechts resten en verhalen uit een ver verleden, maar een levend erfgoed dat tot op de dag van vandaag voortduurt. Het terrein toont lagen van bewoning: van de Kanaänitische tot de Israëlische, Romeinse, Byzantijnse en latere tijden.

Het is niet alleen archeologie, maar een levende herinnering aan de wortels van het Joodse volk. In een tijd waarin zoveel wordt betwist, getuigt Shilo op een stille maar krachtige wijze van een ononderbroken band tussen volk, land én belofte.

Ik ben dankbaar dat we hier mochten zijn, de plek waar hemel en aarde elkaar ooit intens raakten en op een bepaalde manier nog altijd doen.