Oorsprong van de naam Allah
Don't judge Muslims that you know by Islam and
don't judge Islam by Muslims that you know
Vooropgesteld dat het hier niet onze intentie is om mensen te kwetsen, verre van dat! Wij zijn onze Vader dankbaar dat wij door Hem als Zijn kinderen opgenomen zijn, dit enkel en alleen door Zijn immense genade. Dit hebben wij niet aan onszelf te danken (verre van dat zelfs), maar puur en alleen door de offergave van Jezus Christus en de daardoor ontstane mogelijkheid rechtvaardig voor Gods aangezicht te kunnen/mogen komen.
Het is niet aan ons om mensen te overtuigen van ons 'gelijk'. Maar wij voelen het als onze verplichting, naar onze medemens toe, om hen te waarschuwen voor de tijden waarin wij leven, met de bijkomende verleidingen en dwalingen van dien. Het is niet aan ons om mensen te overtuigen van ons "gelijk". Wat wij wel kunnen en mogen doen is voor zover dat ons mogelijk is, mensen te wijzen op misvattingen en gevaren in onder andere de leer Islam, en hoe deze tot stand gekomen zijn.
De focus ligt bij de Islam op het aanbidden van een godheid met de naam Allah. Veel mensen hebben het idee dat dit dezelfde god is als onze Schepper YHWH.
Dit komt omdat de naam Allah het arabische equivalent is van het woord God. Hieruit wordt door menigeen de conclusie getrokken dat “hier dan wel één en dezelfde godheid mee bedoeld wordt”.Dat de historische betekenis en oorsprong van de naam Allah - als Ilah en Alaha (vrouwelijke vorm: Allat / Al-Lat = letterlijk 'vrouw God' / 'Godin') ergens anders ligt, namelijk in de god van de maan doet in hun ogen ogenschijnlijk niet ter zake, hetzij vanwege ontbreken van kennis, gewenste oppervlakkigheid, desinteresse of vanwege meer duistere motieven.Dit naast het feit dat de schepper van deze aarde zich duidelijk aan ons kenbaar heeft gemaakt als YHWH, de God van Abraham, Izaäk en Jacob en zich tevens aan ons zéér duidelijk als de Vader, de Zoon en de Heilige geest kenbaar maakt. Daarnaast zijn er teveel tegenstrijdigheden in de handels-, werk- en zienswijzen die onmiskenbaar de onoverkomelijke verschillen blootleggen tussen YHWH en de vermeende god achter de naam Allah.
De leer van de Islam leert dat Allah (in voor-islamitische tijden) dezelfde God als de Bijbelse God van Abraham, Izaäk en Jacob is. Het gaat hier, volgens deze stelling, om een continuering van die ene ware God, die tot volle uitdrukking komt in de Qur'an. Binnen de Islam is het een kernbegrip dat Allah de God van de Bijbel is en als een "ware moslim moet je hierin geloven". Er is geen mogelijkheid tot enige vraag- en/of proefstelling, met als redenatie dat dit als vaststaand gegeven is middels "de openbaring gedaan aan Mohammed" .
De claim van Moslims dat het hier om één en dezelfde God gaat, is van essentieel belang voor de levensvatbaarheid van de Islam alsmede voor hun streven om Joden en Christenen te bekeren. Immers willen wij in “dezelfde” God geloven, dan moeten wij eenzelfde standpunt innemen en ons scharen achter de Qur'an. Maar aan de andere kant roept de Qur'an juist op om tegen ongelovigen als Joden en Christenen te strijden en verhaalt het Soerahvers Pracht en Praal over de onmogelijkheid dat God een zoon heeft. Iets wat lijnrecht tegenover het woord van de Bijbel staat.
Zoals wij in de Qur'an kunnen lezen:
Wanneer iemand een geloof verlangt anders dan de Islam, zal hij nooit geaccepteerd worden door God; en in het volgende leven, zal hij verkeren tussen degene die hun leven verloren hebben en zal hij branden in de hel.
- Qur'an 3:85 -
Niet echt een boodschap van liefde en vergeving, maar eerder een ontkennen en verdraaien van Gods boodschap van liefde en vergeving. Een duidelijk andere boodschap dan de boodschap van vergeving, naastenliefde en zelfopoffering die Jezus ons leert en waar Jezus zelf, dé Zoon van God, als dé Verlosser voor ons mensen een ultiem voorbeeld van is.
Paulus waarschuwde ons voor valse leren, zeggende:
Er zijn echter sommigen, die u in verwarring brengen en het evangelie van Christus willen verdraaien. Maar ook al zouden wij, of een engel uit de hemel, u een evangelie verkondigen, afwijkend van hetgeen wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt. Gelijk wij vroeger reeds gezegd hebben, zeg ik thans nog eens: indien iemand u een evangelie predikt, afwijkend van hetgeen gij ontvangen hebt, die zij vervloekt.
- Galaten 1 -
Met name wat Paulus zegt: "of een engel uit hemel" is voor nu interessant.
Dit omdat wij, in de Qur'an (en Ahadith) kunnen lezen, dat Mohammed zijn "openbaringen" heeft ontvangen, van door eigen zeggen de aartsengel Gabriël. Maar in het begin van de "openbaringen", toen hem met geweld werd opgelegd te luisteren, was hij zelfs zeker dat zijn openbaringen van demonische afkomst waren (lees hiervoor de: Sirat Rasoel Allah). Het was uiteindelijk zijn vrouw die hem aanmoedigde zich voor deze openbaringen open te stellen. Toen in een later stadium naar voren kwam dat Mohammed naast Allah nog enkele andere goden had opgenomen in de Qu'ran (en dit uit naam van Allah had gedaan), erkende / gaf hij daarentegen weer aan dat delen van deze openbaringen hem gedaan waren door misleidende satanische demonen. Dat mag ons al een indicatie geven hoezeer wij moeten oppassen openbaringen zomaar voor waar aan te nemen.
Kijkend naar de grote verschillen tussen de Bijbel en de Qu'ran moet men zich afvragen waarom de Islam er zo op hamert dat wij één en dezelfde God dienen en waarom de Islam dan de vervolmaking van Gods woord is. Waarom moeten mensen, ten koste van alles, aannemen dat YHWH en de god Allah één en dezelfde God zijn? Dit ondanks het feit dat de verschillen tussen beide karakters en handelingen levensgroot zijn. En daarnaast rijst er gelijk de vraag waarom YHWH aan Mohammed dan niet Zijn naam kenbaar heeft gemaakt, zoals Hij door ons mensen aangesproken wenst te worden (YHWH), maar in plaats daarvan een naam, rechtstreeks afgeleid van de naam voor de arabische (af)god van de maan. Is Allah de Bijbelse god of vindt Allah eerder zijn oorsprong in de heidense afgoderij uit Arabië, stammend uit de voor-islamitische tijden?
Om dat te kunnen bepalen is het noodzaak om eerst stil te staan naar het ontstaan en ingebruikname van de naam Allah. In een later stadium zullen we kijken hoeveel heidense riten, tradities en rituelen uit de vele afgodsdiensten van weleer daadwerkelijk nog voorkomen in de Islam.
God van de maan Sin
Ten tijde van het rijk Sumerië, oftewel Ki-En-Gi(r), was er een levendig polytheïstisch godenstelsel in wat we nu de regio van Irak, Iran en Saudi-Arabië noemen. Naast hun liefde en kunde voor de astronomie dichten de Sumeriërs de sterren, zon en maan tevens magische en zelfs goddelijke krachten toe. In de maan vonden zij één van hun belangrijkste goden, die zij aanriepen onder de naam: Nanna / Nannar.[1]
Door de toenemende samensmelting met de noordelijke regio Akkad (wat later bekend zou worden als Mesopotamië) werd deze god van de maan ook meer en meer aangeduid met de naam Suen (Akkadisch), totdat hij uiteindelijk in een later stadium algemeen bekend zou komen te staan onder de naam Sin (Assyirisch/Babylonisch).[2]
Het symbool van Sin was een maansikkel (de wassende maan) en een vijfpuntige ster stond symbool voor de vijf dochters van Sin. Deze vijfpuntige ster staat in de Islam tegenwoordig voor de vijf pijlers en plichten van de moslim.
En het was deze god van de maan Sin die, blijkens vele archeologische opgravingen door het gehele Midden-Oosten, van Egypte tot aan Iran en van Saudi-Arabië tot aan Turkije, de titel kreeg van de (opper)god onder de goden, oftewel: “Al-Ilah”. Al-ilah wil zeggen "de God", waar il of ilah duidt op de oorspronkelijke fase van de maangod Sin. De maangod werd aldus Al-Ilah genoemd en in latere tijden werd dat ingekort tot het woord Allah, "de (hoogste) God".
Tegenwoordig wordt door sommige moslims een poging gedaan deze transitie te ontkrachten door te verwijzen naar goed Arabisch grammaticaal gebruik het woord 'Al' (dus vertaald het woord 'de') weg te laten zodra een voorvoegsel gehanteerd wordt. Dat is echter niet alleen linguïstiek onjuist (dit was immers een gangbare praktijk in de oudheid) wordt tevens nog onderbouwd uit de vele archeologische artefacten die deze link wel direct leggen.
Boven: Inscriptie voor de maangod Sin Al-Ilah, bovenin de halve maan in zijn oorspronkelijke beginfase IL.
Rechts: Gewicht met het symbool van de halve maan, afkomstig uit de tempel van Sin te Ur.
Ook in het oude Kanaän, het tegenwoordige Syrië en Jordanië werd de maangod Sin vereerd als oppergod en daar werd hij eveneens doorgaans afgebeeld met de maan in zijn eerste fase: de halve maan. Vaak gebeurde dit ook inclusief de sterren, wat toentertijd symbool stond voor de dochters van Sin.
Zoals gezegd: tegenwoordig staat deze ster voor de vijf pijlers van de Islam. Vandaar dat men bij de halve maan vaak ook een ster ziet afgebeeld als symbool voor deze vijf pijlers van de Islam.
In de tijd van het Oude Testament waren de velerlei afgodsstromingen in meer of mindere mate onderhorig aan de god van de maan, afhankelijk van welke regio men zich in bevond. Toen in latere tijden de populariteit van de god van de maan in sommige gebieden afnam, bleven de Arabische volkeren de god van de maan echter trouw. Ze bleven trouw aan het idee dat hij de hoogste god onder alle goden was. Terwijl ze +/- 360 andere afgoden aanbaden: de god van de maan was en bleef de hoogste en meest verheven onder hen. Misschien origineert daar ook nog de term "Allāhu akbar" vandaan, wat Allah de grootste of opperste betekent.
In de periode voor en tijdens Mohammed jeugd was het, onder de polytheïstische bevolking, een traditie om de namen van hun kinderen onder andere te baseren op de diverse (af)goden die er toen waren. Zo droeg ook de vader van Mohammed de (af)god van de maan in zijn naam: Abdallah. Het geeft ons een indicatie dat deze heidense gewoonte nog geenszins verdwenen was in de wereld waarin Mohammed opgroeide en kan ons een eerste indicatie geven waarom er voor de naam Allah gekozen is, temeer daar deze naam toen reeds symbool stond voor "de hogere god onder alle goden".
Het Oude Testament berispt en waarschuwde de mens voortdurend tegen de aanbidding van onder andere deze maangod.[3]
In onze ogen omschrijven de (geweldadige) moslims in Singapore deze kwestie het meest pakkend:
"In our country, if one refers to Allah or mentions the kalimah (verse) Allah, it will bring to one’s mind that it refers to the God for the Muslims. Kalimah Allah is sacred to the Muslims and its sanctity must be preserved. Thus, kalimah Allah is not just a word or translation of the word God as described in the Herald, but it is a specific name for the Muslim’s god."
- Syed Hamid Albar, 4-12-2009 / Malaysia Star
Met behulp van reeds heersende tradities en verafgoding van een hogere god onder alle andere (af)goden, heeft Mohammed zijn leer naar de mensen gebracht. Onmiskenbaar draagt de Islam vele oude rites en kenmerken met zich mee die afstammen van de verering van (af)goden, zoals de maangod Sin / Al-Ilah.
De Ka'aba, het vroegere centrum van aanbidding voor circa 360 afgoden, tegenwoordig exclusief voor Allah.
Daarnaast komen rituelen als het vijfmaal per dag bidden, het verzamelen rondom de Ka'aba en de rondgangen die daar omheen gemaakt moeten worden tijdens de Oemra en de Hadj (tawaaf), rechtstreeks en aantoonbaar af van de rite zoals die opgevoerd moesten worden rondom de Ka'aba, toen het zijn dienst nog deed als centrum voor de circa 360 afgoden.
Legitimiteit van de Islam
Legitimiteit probeert de Islam te halen uit de Bijbel, maar tegelijkertijd verwerpt de Islam de meest relevante aspecten uit de Bijbel. Enerzijds erkende Mohammed dat na Jezus de heilige geest op aarde zal komen, anderzijds claimt hij dat hij degene is die daaronder verstaan moet worden. Enerzijds erkent Mohammed dat Jezus bestaan heeft, maar niet als onze Verlosser. Dit zou namelijk zijn eigen (Mohammed's) rol teniet doen, wat zou hij hier dan immers nog aan toe kunnen voegen? Niets!
En dat is nu precies het probleem die de Islam heeft. Want in die zin zijn aanhangers van Mohammed in noodzaak gedwongen, om met alle macht proberen aan te tonen dat YHWH en Allah één en dezelfde God zijn en dat Jezus niets meer was dan een profeet.
En dit laatste is nu juist het fundamentele verschil wat als een rode draad door de Bijbel heen loopt: de zonde van ons mensen, maar dan toch de onvoorwaardelijke liefde en genade van onze Vader, omdat Hij zijn ENIGE Zoon voor ons liet sterven opdat wij door Jezus gerechtvaardigd zijn en voor Zijn aangezicht kunnen komen.[4]
Deze rode draad ontkent de leer van de Islam. Sterker nog, het ergste wat je binnen de Islam kan zeggen is dat God een zoon heeft. Dat kan in hun beleving niet, want "God verlaagt zich niet tot zulke lusten". Deze simpele redenatie volgend zou God daarmee geen scheppende kracht bezitten, terwijl voor God niets onmogelijk is. Apart is in dat verband dat de Hemel in de beleving van Mohammed steevast wordt voorgesteld als een oord met jonge knapen, maagden en genoeg alcohol. Een meer aardse en lage invulling van de hemel kunnen wij ons niet voorstellen.
Maar zonder een link te claimen tussen de God van de Bijbel: YHWH en Allah, zou de Islam geen reden van bestaan hebben (op grond van een monotheïstische leer), geen gezamenlijke geschiedenis als basis en zodoende geen mogelijkheid op het uiteindelijke woord en sluitstuk van God te zijn.
Where is the love?
Dat de boodschap van de Qur'an in veel gevallen haaks staat op de Tenach en het Evangelie schijnt ze in het geheel niet te deren. Nee dat wordt weggewuifd met het excuus dat deze voorgaande bundelingen van Gods woord vervalst en omgedraaid zijn. Dat eenvoudig is om aan te tonen dat dit een verzinsel is en dat we deze beschuldiging nu juist bij de Qur'an neer kunnen leggen (zelfs door alleen al de Qur'an en Hadith goed en kritisch door te nemen), kan je letterlijk op een doodstraf komen te staan.
Dat is niet de liefde die God voor ons voelt, dat is niet de compassie, niet de genade, niet het vaderschap die Hij voor Zijn eigen creaties toont... waar is de naastenliefde en het begrip voor elkaar? Nee dat is veeleer de werkwijze en methode tentoon gespreid door de heer der duisternis, de verleider der mensheid.
Waarom moeten wij de ultieme waarheid van God, in de vorm van Jezus, ontkennen en ontkrachten? Wie is er het meest gebaat bij verwarring onder de mensen? Wie is er het meest bij gebaat om de Weg, de Waarheid en het Leven te verloochenen?
Juist Lucifer is als geen ander in staat zich voor te doen als een Engel des lichts. Lucifer was voor zijn hoogmoed en trots één der mooiste engelen in de hemelse gewesten en werd ook wel de morgenster genoemd. Hoe gewiekst en meedogenloos de duivel ons mensen meesleurt en misleidt: weet dat er altijd een duidelijke weg vol met liefde en waarheid is uit die ellende:
Jezus Christus
Jezus is het die voor jou en jouw zonden Zijn leven gelaten heeft, Hij is het die nu aan de rechterzijde van onze Vader ons vrijpleit. Hij is het die met onnoemlijk veel liefde naar jou kijkt en je zo graag wil bereiken. Open je hart en vraag het Hem, vraag het Hem om jou te leiden op Zijn pad naar het eeuwige leven.
[1] Het teken van de Islam: de wassende maan. Het symbool van de maangod Sin, De daarbij horende ster staat oorspronkelijk voor de dochters van de maangod. Tegenwoordig staat de vijfpuntster voor ‘de vijf pijlers van de Islam’. Op moskeeën en minaretten staat de maansikkel van hun oorspronkelijke maangod.
[2] Sin: Akkadisch, Sumerisch Nanna in de Mesopotamische religie, de god van de maan. Sin was de vader van de god van de zon Shamash (Utu).
[3] Onder andere in Deuteronomium 4:19, 17:3, 2 Korinthe 21:3-5, 23:5, Jeremia 8:2, 19:13 etc.
[4] In het Oude Testament / de Tenach, staat dit zo duidelijk in Jesaja 53, dat het verbijsterend is hoe duidelijk God, onze Vader, dit ons al voor de komst van Jezus duidelijk probeert te maken. Zie ook het artikel: Messiaanse profetieën en vervullingen, elders op deze website.