Het Midden-Oosten zonder Christenen
Ons lot verbonden met dat van Israël
Elke 3 minuten wordt een christen gemarteld in het Midden-Oosten en elke zes minuten wordt er wereldwijd een christen vermoord.[1] In 2016 zijn circa 90.000 christenen vermoord (105.000 in 2015) omwille van hun geloof en in Gaza gaat de Hamas zelfs zover dat ze lichamen van christenen opgraven omdat zij de aarde "zouden vervuilen".
Door de Arabische Lente is in landen als Egypte, Irak maar vooral in Syrië het klimaat voor christenen aanzienlijk verslechterd vanaf 2012. In die landen zijn christenen veelal het doelwit van salafistische en wahabistische terreur. Zo was bijvoorbeeld in Irak in 2000 nog zo'n 3 procent van de bevolking christen (700.000), in 2012 was dit inmiddels gereduceerd tot circa 0,1 procent. Ook in landen als Pakistan en Afghanistan worden duizenden christelijke gezinnen vervolgd, vermoord en, als ze geluk hebben, het land uitgejaagd.
Het is te stellen dat wereldwijd, en met name in het Midden-Oosten, het Christendom onder immense druk staat. In het Midden-Oosten is er zelfs het reële gevaar tot uitroeiing.[2] De vroeger veelgeprezen diversiteit in het Midden Oosten wordt meer en meer gereduceerd tot een oppervlakkige en gewelddadige monotonie van die ene staatsreligie, Islam, en een handvol aan talen.
In 1919, adopteerde de Egyptische revolutie nog een groene vlag met halve maan en het kruis. Zowel moslim als christen participeerde in de nationalistische revolutie tegen het Britse kolonialisme. Nu vragen, volgens de Egyptische Federatie voor Mensenrechten (EFHR), meer dan 70 christenen per week officieel toestemming om het land te mogen verlaten door Islamitische dreigingen. De statistieken geven het aan. Vandaag de dag is er maar 1 land in het midden oosten waar het aantal christenen groeiende is en dat land is Israël.
Afgaande op statistieken van het Israeli Central Bureau of Statistics, is het aantal christenen gestegen van 34.000 in 1949 naar 163.000 vandaag, tot naar verwachting 187.000 in 2020. Een trend in schril contrast met de rest van het Midden Oosten waar in hoog tempo elk spoor van het voor-islamitisch verleden wordt uitgewist.
Dit heeft niet alleen betrekking op de vele honderdduizenden Joodse vluchtelingen in de vorige eeuw en de vele christenen nu, maar ook op vele andere volkeren uit onder andere Irak en Iran. De oorverdovende stiltes wereldwijd, de selectieve doofheid c.q. blindheid van mensenrechten groeperingen wereldwijd, de zelfverloochening van de media en het zwakke verweer van het Vaticaan helpen deze Islamitische campagne alleen maar versnellen.
Afgaande op een rapport over religieuze vrijheid, opgesteld door de US Department of State, is het aantal christenen in Turkije gedaald van 2 miljoen naar 85.000 nu, in Libanon van 55% naar 35% van de bevolking, in Syrië is van de halve bevolking christen nog geen 4% meer aanwezig en levend in het land, in Jordanië van 18% naar 2% en in Irak staan ze op het punt van uitroeiing. Sinds 1979, toen Khomeini de onmiddellijke sluiting van alle christelijke scholen beval, is er praktisch geen (openlijke) christelijke aanwezigheid meer in Iran. In Gaza zijn de achtergebleven 3000 christenen elke dag weer onderwerp van vervolging en marteling en in (Noord-)Soedan worden christenen gedwongen tot slavernij.
Dat is waarom het lot van Israël verweven is met het lot van de christenen in het Midden-Oosten, exact zoals onze Heer en Messias Jezus het zo treffende verwoordde 2000 jaar geleden in de Bergrede.
We mogen blijven bidden dat meer en meer christenen gaan erkennen dat het overleven van Israël van cruciaal belang is, niet alleen voor het Joodse volk zelf, maar evenzeer voor dat van christenen wereldwijd. Tijdens de Holocaust / Shoah, waar ook christenen zich (geestelijk) schuldig gemaakt hebben, was de Davidster een symbool van onderdrukking, uitsluiting en dood voor de Joden.
[1] https://www.rt.com/news/372184-christians-killed-faith-study/
[2] http://www.frontpagemag.com/fpm/127087/ethnic-cleansing-syrian-christians-frank-crimi
[3] http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-4060559,00.html
Israel, symbool van hoop
In Libanon zijn de Maronieten, de enige christenen die politieke invloed hebben gehad in het moderne Arabische Midden-Oosten, gereduceerd tot een minderheid door Islamitisch geweld en de snelle opmars van de Hezbollah. Libanon kende vanouds een christelijke meerderheid. In 1894 was ruim 60 procent van de bevolking christen - nu is dat nog 30 procent. In Saudi-Arabie worden christenen gemarteld door de religieuze politie. Benjamin Sleiman, aartbisschop van Bagdad, vat dit allemaal samen en spreekt over "de uitroeiing van christenen in het Midden-Oosten".
Het duale Egypte werd in de latere jaren van de revolutie symbolisch gepresenteerd door voormalig VN-secretaris generaal Boutros Boutros-Ghali, een christen getrouwd met een joodse vrouw wiens zus de vrouw was van de Israëlisch minister van buitenlandse zaken Abba Eban. In 1977, in zijn hoedanigheid als minister van buitenlandse zaken van Egypte, vergezelde Boutros-Ghali president Anwar Saddat naar Jeruzalem. Saddat, die als kind een christelijke school had gevolgd, werd later vermoord omdat hij een verdrag had gesloten met de "zionisten". Dit is hetzelfde verdrag dat nu in Egypte zwaar onder vuur ligt en wat het merendeel van de Egyptenaren ongedaan wil zien, zoals recent Amerikaans onderzoek heeft aangetoond.[3]
Vanaf het begin van de afgelopen eeuw heeft het Midden-Oosten zich gretig ontdaan van al zijn Joden en vandaag de dag is het de beurt aan de christenen. Net zoals zij de christenen vervolgen, zo hebben zij voor de afgelopen 63 jaar keer op keer gepoogd de Joodse staat Israël te vernietigen.
Vandaag de dag echter is de Davidster een symbool van overleven, vrijheid en hoop voor zowel Jood als Christen in het almaar duister wordende Midden-Oosten